Afgelopen maart besloot ik om te gaan hardlopen. Redenen genoeg, maar de voornaamste was:
“een hardloper heeft nooit een excuus om niet te gaan.”

Ik houd enorm van sporten, maar dat besef ik me pas wanneer ik eenmaal bezig ben. Obstakels als ‘ernaartoe gaan’ en ‘geld betalen’ zijn punten die vaak deden besluiten om maar niet te gaan. Daarom begon ik vorig jaar met wielrennen: je fiets staat thuis en ik woon in een dorp aan de rand van een enorm natuurgebied. De start was zo gemaakt. Ik reed zo’n 2 keer in de week 30 tot 40 km op tempo, tot ons kikkerlandje aan het ‘regenseizoen’ begon. 35 tot 40 km per uur rijden met smalle bandjes op een glad wegdek; ik moest er niet aan denken.

Dus ik dacht er niet aan. Omdat ik me slap ging voelen besloot ik dat ik wel iets moest doen. Hardlopen leek me ideaal. Ik rende maar wat in het wilde weg, kon me nog een opbouwschema herinneren met intervallen. Dat ging best goed, alleen ging het nog nergens naartoe, omdat ik niet meer wist waar dat schema toe diende. Op runkeeper zag ik een kennisje als een speer vorderingen maken. Ze deed dit met de vrolijke loopmixes van de Vlaamse Evy Gruyaert. Omdat ik al een paar weken aan het lopen was, kon ik met gemak de serie halverwege beginnen. Zo liep ik binnen no-time 5 en 6K. En, zorgde ik voor een overbelasting van mijn scheenbenen waardoor ik een paar dagen niet kon lopen en ik bijna een maand niet mocht hardlopen.

NIET HARDLOPEN?!! Ik moest er maar mee leven. Tot ik een paar keer een sprintje moest trekken voor de bus; mijn benen voelden heerlijk aan, terwijl ik bij gewoon wandelen zowat verging van de pijn. Omdat mijn verstand eerder opstond dan ik hield ik me aan mijn 4 weken rust. Zo zijn er meer dingen waarmee je lichaam je beloont wanneer je het over het uiterste drijft. Denk aan het (pijnbestrijdende) goedje endorfine wat je lichaam aanmaakt wanneer je over bepaalde grenzen heen gaat. Net als iedere andere drug wen je hieraan en verlang je naar steeds meer. Dat is iets wat het sportmerk Nike perfect heeft laten verbeelden in deze commercial. Deze doet me zelfs een beetje denken aan de film Requiem for a dream

Welcome to the world of addiction. Nike wants to be your dealer.

via @runnersworldnl