22-23/8
Na een zeven uur durende busreis (die erg goed verliep voor de diagnose eind 21/8) kwamen we aan in Cusco. Net zoals de eerste Inca jaren voor ons, overrompeld door de omgeving. Omdat de dag al bijna donker werd (18:00 lokale tijd valt de ‘nacht’ in razendsnel tempo) maakten we een snelle toer door het centrum van de stad. De gids legde eerder al uit dat Cusco duur is. ‘They even charge you for breating’. De stad heeft veel gebouwen die herkenning oproepen. Kerken in Romaanse stijl, pleinen zoals we kennen in Spanje.
Aan het eind van de toer zat onze gids voor de incatrail, José, al klaar om ons toelichting te geven. Voor mij was het nog spannend of ik mee mocht; je moet uiteraard fit zijn voor deze wandeling. Gelukkig knikte onze gids Rudy goedkeurend.
Een avond in bed met crackers later voelde ik mezelf fit genoeg om de stad te verkennen en de laatste inkopen te doen voor de trail. Niet te veel, want alles wat boven de 3,7kg (6kg minus 2,3 voor slaapzak en matje) komt, mag ik zelf dragen.
Vandaar dat we voornamelijk cultuur hebben opgesnoven. Op het grote plein van Cusco bezochten we een van de kerken, waar we helaas geen foto’s mochten maken. Gelukkig deden ze daar bij de receptie van hotel Monasterio (wereldtop 500) niet zo moeilijk over. Oogverblindend was het letterlijk; we kwamen met zijn drieën aan in een lege donkere kapel toen plotseling het licht aanging en we in goud licht baadden. Een machtige ervaring.
Na deze weldaad aan schoonheid vond ik het tijd om wat aan mijn eigen schoonheid te doen en besloot ik om een mooi alpaca vest aan te schaffen.
Met dit vest in mijn rugzak op de borst -want zakkenrollers in overvloed hier- betraden we het Inca museum. Hier leerden we dat Cusco óók vorm van een puma heeft. (Ik denk dat je er ook een smurf in kunt zien, in alles, als je maar wilt) @ Bij de uitgang van het museum zat een man die inca muziek had gestudeerd en verschillende instrumenten bespeelde waarmee hij exacte dierengeluiden kon nabootsen, erg knap. Silverwave.com stond op zijn cd, die ik helaas niet heb gekocht omdat ik mijn oog had op iets anders tijdens het afdingen.
Savonds gingen we uit eten bij Agvaymanto, een aanrader! We kregen hier twee lokale vruchten te proeven: Lucuma droge vrucht, smaakt naar stroopwafel en de oranje vrucht uit het lampionnetje waarvan ik de naam een hele BBQ lang heb onthouden, maar me nu is ontschoten. Daarnaast kregen we een lesje pisco sour + Lomo saltado maken (zie video’s)
Eenmaal terug in het hotel moest de tas voor de trail nog worden gepakt. Een weegschaal stond klaar en -HIEPHOI- mijn tas weegt exact de toegestane hoeveelheid!
Op naar de incatrail!!
(video’s volgen)