This used to be mine playground

P773

14/8 – 15/8
Na een erg korte nacht door het feestje in de Lama bar werden we opgepikt om naar Potosi te gaan. Potosi was ooit een van de rijkste steden ter wereld, vanwege de zilverhandel. In de bergen werd veel zilver gevonden waardoor de stad in korte tijd groots kon uitbreiden. De busreis duurde zo´n 4 uur. Eenmaal aangekomen in het stadje met haar kleine straten liepen we vast met de grote touringcar. Onze gids regelde een schoolbusje waarin wij en onze tassen naar het hotel werden gebracht.

Het is duidelijk te merken dat Potosi een rijk verleden heeft. Het historische centrum heeft veel grote belangrijke gebouwen. Zoals een munterij en veel bank en kerkgebouwen. Om deze wijken heen zijn grote wijken in de heuvels gebouwd. Door de snelheid waarmee ze gebouwd zijn in de tijd dat Potosi welvarend was doen ze wat aan als krottenwijken.

Omdat iedereen honger had door de reis en de avond ervoor besloten we om voor een snelle maaltijd te gaan. Niet zozeer een snelle hap, maar een maaltijd die snel klaar kon zijn. Want zoals ik heb uitgelegd duurt koken hier nogal een tijdje. We gingen voor een traditioneel menu met een lava soep. Deze bonensoep bevatte een lava steen (hotstone) waardoor deze kokend en wel geserveerd werd.

Na de maaltijd konden we met een andere groep van dezelfde maatschappij mee op een stadswandeling. De gids van deze groep, Vladimir, komt uit de omgeving en wist overal wat over te vertellen.

Tijdens de toer werden we een aantal keren overvallen door een parade met schoolkinderen. Jongens en meisjes apart, in uniform. Blijkbaar was het de eerste dag van het schooljaar en die wordt hier flink gevierd.

Aangezien het gebruik van dynamiet hier redelijk normaal is vanwege de mijnen, hoor je in de stad met regelmaat een rotje afgaan.

Naast de rotjes hoor je hier overdag ook de hele dag door getoeter. Potosi heeft geen overzichtelijke kruispunten waardoor naderende auto’s door middel van toeteren aangeven dat ze bijna op het kruispunt zijn.

De tweede dag in Potosi ging ik sochtends verdwalen met onze gids Guillermo. We merkten op dat alle winkelstraten op specifieke soort winkels waren ingericht. Zo had je een straat vol met elektronicazaken en met vlees.

Aan het eind van de dag zouden we met een nachtbus naar La Paz gaan. We hadden nog 2,5 uur om iets te eten en vroegen bij een restaurantje om de hoek of hij binnen 2 uur pizza’s op tafel kon hebben. Wel binnen een uur grapte de man nog. Toen na 1,5 uur pas 2 mensen een pizza hadden werden we wel erg nieuwsgierig. In de keuken bleek maar een oventje aanwezig.

Op miraculeuze wijze speelde de man het net op tijd klaar waardoor we op tijd waren voor onze bus. De bus leek in niets op de andere bus die we hadden gehad. We hadden brede fauteuils met enorme beensteunen waardoor je achterover kon leunen zonder dat je achterbuurman hier last van had. Goed voor een nachtrit van 9 uur dus ;-).

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *